Permacultuur moestuin

Gardeners, I think, dream bigger dreams than emperors.

Mary Cantwell

Het glooiende land rond de oude versterkte boerderij in de Franse Ardennen waar mijn man en ik een paar jaar geleden zijn gaan wonen, vertoonde overblijfselen van een vergeten groentetuin. Het herbergt ook een kleine boomgaard. Tijdens de renovatie van het huis zijn we begonnen met het heropbouwen van de moestuin. Op onze soms winderige heuvel omringden we het met een beschermende muur – een permacultuur moestuin kwam tot leven met verhoogde bedden, een kleine kas en muren die bedekt zijn met een verscheidenheid aan leiappel en perenbomen.

In tegenstelling tot het in diepere lagen graven tijdens mijn werk met schrijvers, scenaristen en kunstenaars, verwerpt permacultuurtuinieren het idee van het verstoren van de oppervlakte. Het is gebaseerd op verrassende basisprincipes. Het gaat eigenlijk vooral over wat je niet moet doen, over het niet onnodig ingrijpen in de bodem: niet spitten, geen pesticiden, geen kunstmest, geen monocultuur, geen oneetbare delen van planten en wortels weggooien. Zaaien en planten op lagen compost en mulch laat het drukke en vitale leven onder het oppervlak van de tuin zo intact mogelijk. Daaruit groeit een gevarieerde oogst naar het zonlicht toe.

Permacultuur gaat uit van een organische recyclingcyclus die georkestreerde chaos en diversiteit viert. Elk stukje groente en fruit wordt gebruikt, zo niet op ons bord dan toch als mulch om een volgende generatie biologische producten te voeden. Met een beetje beginnersgeluk heb je binnen één seizoen een bloeiend perceel. Om er echt een succesvol micro-ecosysteem van te maken, moet de tuin zich aanpassen aan de klimaatverandering en een respectvol waterbeheer omvatten. Om de praktijk en de resultaten te optimaliseren, is meer kennis en begrip nodig. Om je eigen specifieke tuin, zijn bodem, zijn sterke punten en uitdagingen te ontcijferen, zijn een paar jaar van vallen en opstaan nodig. En waarschijnlijk zullen de onvoorspelbare weerelementen hun zegje blijven doen, hoe hard je ook tuiniert en plant. Tuiniersvreugde en tuiniersverdriet horen erbij en maken het des te interessanter.

Opgedane kennis en praktijk over permacultuurtuinieren worden voortdurend uitgewisseld met andere tuinliefhebbers in de buurt en verder weg. Gasten en bewoners zijn welkom om te leren, te genieten en bij te dragen aan het tuinieren en de groente en het fruit te gebruiken voor zelfgemaakte gerechten.

Beknopte permacultuurworkshops en eetbare natuur wandelingen worden op verzoek aangeboden.